Kirli Bir Pencereden
Herifçioğlu Zaloğlu Rüstem’in gürzü gibi
havale ediyor ilk soruyu üstüne,
sen, diyor, Orhan Kemal’in cenazesine gitmişsin?
Hafif yana çekilerek karşılıyorsun
dürzünün gürzünü, aklında “Baba Evi”, “Avare Yıllar”,
bereketli toprakların sevdiğim bir yazarıydı, diyorsun.
Gözün pencereden görünen Şirket-i Hayriye vapurlarında.
İkinci soru da ölülerle ilgili,
Lütfi Erişçi’nin cenazesine de?
Evet, birlikte Aşiyan’a gitmiştik
Tevfik Fikret’i anma gününde,
deftere yazdıklarımızın da bir fotoğrafı olmalı sizde.
Öfkesi bir mitralyözün tarakasına dönüşüyor uzaklaşarak,
senin gözlerinin izlediği vapur
tam Kızkulesi’ne sürtünmek üzereyken.
Kızkulesi, Kız Kalesi, cıvıl cıvıl kız sesleriyle
bir başka uykudan uyanır gibi,
bilmezdim, diyorsun, kendi kendine,
bu muhteremlerin makinelerinde
bu kadar fotojenik olduğumu
