Topaç Kıssası
Nicedir gördüğüm, varlığının sessizliğine alıştığım, herkesin ona idiot de la famille olarak alıştığı adam
geçen gün kızmıştı. Kaldırımın ortasında durmuş, gelene geçene sesleniyordu, ünlemle: ‘Mecbursunuz! ‘.
O tek sözcük, sonsuz bir ivmeye ayarlanmış bir topaç gibi beynimin içinde dönüyor günlerdir. Yenilmez
kara kamu yasası bu: ‘Mecbursunuz! ‘ İki ucu sivri bir bıçak aslında: Ya kabullenmeye yükümlüyüz, ya direnmeye.
Korunmaya mecburum; komşum ilk kez haklı.
