Eğreti
Sevgili
Zaman, birtürlü güvenemediğim
Avuçlarımdan sessizce kayan sevgilim
Yine de her şeyimi bilen tek tanığımsın
Karun senin adına biriktirdi tüm servetini
Nemrut hala tan yeri bekçiliğini yapıyor
Gündüz, saçlarını her gün senin için örerken
Gece, kahpeliklerin dökümünü
Adına aht-i atiklere yazıyor.
Atlılar geçiyor tozlu sokaklardan.
Geçmişten geleceğe doğru
Tarih düşmek için seni arıyorlar
Adına altın sikke bastıranlar
Ellerindeki sadaka taslarıyla peşinden koşuyorlar
Kaybedilmiş bir savaşın ölü komutanları
Utkularını anlatmak için adını sayıklıyor
Leylak kokulu ilkbaharlar geçiyor önünden
Heybelerinde kendi yağmurları yüklü
Her şey geçip gitmek üzerine kurulu
Gidenlerin yeri hemen doluyor
Ve sonun başlangıcında her serencam
Elindeki defter-i kebire kaydediliyor.