Doğunun Diyalektiği
Su şafağa dönüşür ve güzün felsefesi
yaprağı akarına bırakmak
günün yasmağını örtünür bir tekke nefesi
gibi usulca açılır toprak
sesin kendini güle
ve gülün kendini sessizliğe dönüştürmesi
gibi kendi kendini yağmalayarak
odur şafağı dönüştüren ölüme
bu yağma sanki yıkık hanların
bir yazından baç alınan erguvanların
üzerinde bir dağ, örneğin nur hak
olup geçmiştir
olum hangi denizleri gezmiştir
bilinir ama mutlak
bir büyük hasretle kolan vurarak
çıkar kalbimin önüne
bir doğudur ki o. gülerken bile bozlak
hep susmuş, evet, ve nasıl ki sevdayı
gök ekinler gibi tırpanlıyarak
yeni sevdalar üretmiş, ve susmak
yeniden gök ekinler göğertmiş
göğertecek de,
gurbeti sılaya bağlayarak
su şafağa dönüşür ve güzün felsefesi
yaprağı akarına bırakmak
