Haliç
Bir uğultu değirmeni ilk uğrağımız
Her sabah kurulan bir insafsız pazar;
Sağıyor yeşil sevincini uzak tarlaların,
Güneşten damıtılmış körpe yemişleri
Kamyon kamyon sağıyor güneyden kuzeye,
Daha tohumdayken ucuza kapatıp
Sandıklarla çuvallarla örgütsüz emeği
Sağıyor geviş getiren ağızlarına
Altın dişli küstah aracıların.
Üstü kabuk bağlamış bir yarayı
Bir kez daha yırtıyor her pazarlık,
Çünkü yemişler değil alınıp satılan
Yağmalanmış umutlarıdır ırgatların,
Gurbete çıktılarsa ilkyazla birlikte
Dağıldılarsa verimli ovalara kışlaklarından
Dönüp duruyor tepelerinde bir alıcı kuş
Bir ucu İstanbul’da, Haliç kıyısındadır
Bir ucu güneydeyse kanatlarının.
