Son Sen
Şiddetle ihtiyacım var beni öpmene
Dudakların dudaklarımı hacize gelsin
Dokun! dokun! dokun etime,
Etimle süslensin ardıç gözlerin
Akşam olup da delikanlılar siyah giydiler mi
(dışavurumcu zifir ve seni seviyorum)
Turuncu soyundu mu (***)
Bir şelale çalarım en yakın vitrin camını kırıp
Ceplerimde bahar şiirleri ve ilkokul öğretmenleri
En güzel sesleri çizip anahtarımın kenarıyla
Ağlarım! ağlarım ulan sana ne, sen
Soyun – mumları söndür – yatağına uzan!
Süte aşkı üfle!(*)
Bıyıklarımı kestim, kravatımı taktım, suyumu içtim
Gittim (**)
Gidiyorum (***)
(*) sevda kafiyeleri arasındaki kıvamlı stoplazmik
Uzantılar değil miydi saçlarını kızartıp da seni
Gövdeni boşaltıp çekip uzaklaşmaya mecbur eden çekiç
Uğultusu ve kıl buketleri – ki benim şahmerdanım
Senin çocuk karanlığında yaşlı bir alice’di ve harikalar
Diyarında iskambil adamlara poker borcum, sen, nasıl,
Fakat
(**) yağmur kadardın,
(***) kan emdi
Mesut yaşayan meşhur yalnızlar ve meddah kronolojiler.
Ağzında kanarya lekesi.
(***) muradım yanıyor. Sen oyna hayatımı ey Robert De
Niro. Sen söyle şarkımı ey hüzün: Newyork! Newyork!
