Sokakta
Buradayım:
Yüzyıl oldu.
Önümden geçen yol
Tıkandı
Çevremdeki bahçeler
Daraldı
Içimde yaşan insanlar
Azaldı:
Yalnızlaştım.
Buradayım:
Yüzyıl önce başladım
Beklemeye.
Yavaş geçip gitme zamanı:
Dumanlar
Isler, puslar
Yağmurlar
Sıcaklar, soğuklar
Rüzgarlar
Kemirdi her yanımı.
Tahtalarım birer birer çürüdü
Boyalarım
Parça parça döküldü
Payandalarım
Teker teker çöktü:
Yüzyıl oldu.
Yüzyıl önce:
Pırıl pırıl, yemyeşil
Bahçem
Bembeyaz, tertemiz
Duvarlarım
Cıvıl cıvıl, şen
Odalarım
Buradaydım.
Yaşıyordum –
Yaşıyordu insanlarım.
Yüzyıl oldu:
Karanlık küf rengi
Çevrem
Kararmış, yıkık dökük
Duvarlarım
Kasvetli, kir-pas içinde
Odalarım
Buradayım.
Yaşamıyorum –
Yaşamıyor insanlarım.
Buradayım.
Yüzyıl oldu.
Bekliyorum.
Yalnızım
Burada.
Bekliyorum –
Ilk çocuğun attığı
Ilk taştan beri
Bekliyorum.
Ne zaman gelecekler –
Baltalarla, balyozlarla, keserlerle –
Yalnızım
Burada
Bekliyorum.
Ne zaman
Gelecekler?