İsimsiz Şiir
Üstüme, lapa lapa kar yağıyor yeniden
Yeniden yüreğim beyaz bir lâle
Berrak sular, ışıklar, çiçekler, renkler…
Yeniden karşımda birer şelâle.
Artık benim için ne ekmek, ne su…
Sağımda, solumda vehim ordusu
Ve hep O’nu, bulamamak korkusu
Soyundum yeniden büyük melâle…
Bana, alev gibi bir şeyler yazdı
Sanki baştanbaşa şiirdi, nazdı…
Kırk yıl bile düşünseydim olmazdı
Gelmezdi bu sevda akla-hayale.
Bitmiş tükenmiştim; efkârım çoktu
Salkım söğütlerden bir farkım yoktu
Yâr beni yeni bir yarışa soktu
Şu hâlime bakın: deli-divane…
Gönlüm nakış-nakış renkli bir kilim
Bir kınalı-sürmeli türküdür dilim
Yeminle anlatsam kim inanır; kim
İçinde düştüğüm bu çılgın hâle?
Karışıp gitsem mi ebâbillere…
Adını versem mi karanfillere
Seslenip dursam mı şu sahillere
