Beyaz Leke
– benjamin moloisi’nin idamı dolayısıyla
dünya kalemkıranlarına –
1.
afrika doğurdu seni
güçlü kıldı bunun için
ey yiğit oğlu kara kıtanın
moloisi, genç adam
şimdi adın ırmaklar gibi akıyor afrika dillerinde
biz de türkülerimize katıyoruz seni
süzülerek yükseliyorsun
ortak sesleri arasında dünyanın
asıldığın daracağı
kuruyor kahrından kabuklarını çatlatarak
o topraklarda doğup büyümenin utancıyla
2.
artık ağız değiştiremeszin ey yargıç
kırdın kalemimi çünkü
vurdun boynunu moloisi’nin
şimdi
kimbilir neler anlatır sana ölüm
gecenin derinliklerinde kendine bakarken
bir kanat vuruşu gibi hışırtıyla
usul usul
artık ağız değiştirsen de yararı yok
bütün günlerin bir ölüyle dolu
duruyor sonraki hayatın işte önünde
asılmış kapkara bir gövde olarak
artık ağız değiştiremezsin
koca bir dünyanın yüreği çırpında senin ağacının dallarında
bir bayrağı yırtmış kadar oldun
ölümü bir kez bile sınamadan
karar verirken ölüme
artık ağız değiştirsen de yararı yok
bizim yüreğimize çöken acı
buralardan, ta buralardan
gelip bulacak seni
orda, afrika’nın ucunda
bulacak
ve kavuracak!
3.
orda bir beyaz leke
geceler mi gündüz
gündüzler mi gece
afrika karanlığında
orda bir beyaz leke
utancın gönderlerinde
afrika karanlığında
orda bir beyaz leke
insanlığın alnında
afrika karanlığında
